Moje anomalie

Człowieku spójrz co ci w duszy gra,

przysłuchaj się dźwiękom swej duszy, 

zaprowadź porządek, zaprowadź ład,

niech nikt twej myśli nie skruszy.

Gdy słyszysz odzew z odchłani głos,

co ciszę twoją zagłuszy,

nie niszcz obrazu, podnieś broń,

zanim sens życia zagłuszysz.

Nie chowaj uczuć, zaklinaj strach,

i usłysz lamęt swej duszy,

a wtedy przyjdzie twego życia czas,

i sens twego życia rozkruszy... 

Coś sie skończyło i wyblakło,

Coś straciło smak i odeszło w dal,

Odeszły chwile piękne i beztroskie.

Coś się skończyło i wyblakło,

Coś przemineło  i straciło sens.

Coś  miało znaczenie, ale wyschło na wiór.

Były chwile szczęśliwe, ale zniknęły w odchłani goryczy,

Były chwile beztroskie, ale beztroska przemarzła,

Były chwile znaczące, ale straciły znaczenie.

Nasze życie jest jak sen, który kończy się wraz z nastaniem nowego dnia.

I tak trwamy dzień, po dniu szukająć sensu.

Aż wkońcu, gdzy go znajdujemy okazuje się, że młaodośc odeszła i straciła sens.

No i nastaja ta chwila, gdy widzimy, że to co miło sens jest bez sensu.